Οργανώνουμε
την τάξη και την παρέα μας σιγά σιγά. Δεν είναι εύκολο πάντα να
συνυπάρχουμε αρμονικά. Οι πρώτες διαφωνίες έκαναν κιόλας την εμφάνισή
τους . Πρέπει να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τις καταστάσεις και τα
συναισθήματά μας. Πολύτιμοι βοηθοί τα σχετικά βιβλία των εκδόσεων Μεταίχμιο.
ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΓΩΝΟΥΜΕ
Λόγια
και λέξεις που μας κάνουν να αισθανόμαστε όμορφα-λόγια και λέξεις που
μας πληγώνουν. Όλοι είχαν να προσθέσουν κάτι σε αυτή τη συζήτηση.
Καταγράφουμε
τις λέξεις πάνω σε δύο ανθρωπάκια. Φυσικά το ένα νιώθει χαρούμενο ενώ
το άλλο... Όχι απλα στεναχωριέται , νιώθει πληγωμένο , πονάει. Ακόμα κι
αν του φροντίσουμε τις πληγές ποτέ δε θα είναι ανέμελο όπως πριν.... Εμείς πάντως θα κάνουμε τα πάντα για να το βοηθήσουμε. Και φυσικά πάντα θα θυμόμαστε ότι "Οι λέξεις δεν είναι για να πληγώνουμε".Φτιάξαμε και αυτή την αφίσα για να μη μας αφήσει να το ξεχάσουμε ποτέ.
Το πόσο άγγιξε αυτή η δραστηριότητα τα παιδιά δε μπορώ να σας το περιγράψω... Την πρωτοείδα στην λατρεμένη γατούλα Pitsina και θεωρώ ότι είναι ένα από τα πιο σημαντικά μαθήματα που μπορούν να πάρουν τα παιδιά. Pitsina μου σε ευχαριστώ ειλικρινά γι` αυτό σου το μάθημα.
Για να ελαφρύνει το κλίμα , επισκέφθηκε την τάξη μας η Νεράϊδα Ευγενία που γνώρισα πριν καιρό εδώ , στο ιστολόγιο της Ανθής Ζήση κι έχω δει ότι έχει πάει έκτοτε σε πολλά άλλα νηπιαγωγεία...
Η νεράιδα Ευγενία με το μαγικό της ραβδάκι εμφάνισε ένα βάζο με καραμελάκια και κέρασε όλα τα παιδιά.Εκείνα γλυκάθηκαν και πλέον θα λένε μόνο τα λογάκια τα γλυκά , δε θα πικραίνουν τους φίλους και την οικογένειά τους και θα είναι ευγενικά.
(Οι καραμελίτσες με τα γλυκά λογάκια είναι από εδώ )
Τέλος μάθαμε και το σχετικό τραγούδι
ΤΑ ΓΛΥΚΑ ΛΟΓΑΚΙΑ
Λέω πάντα τα λογάκια τα γλυκά,
λέω πάντα τα λογάκια τα γλυκά.
Σε μεγάλους και μικρούς
στον μπαμπά και στη μαμά,
λέω πάντα τα λογάκια τα γλυκά.
Γιούπι για για γιούπι-γιούπι για
γιούπι για για γιούπι-γιούπι για
γιούπι για για γιούπι-γιούπι για για
γιούπι-γιούπι για για γιούπι-γιούπι για.
γιούπι για για γιούπι-γιούπι για
γιούπι για για γιούπι-γιούπι για για
γιούπι-γιούπι για για γιούπι-γιούπι για.
Διώξτε πέρα τα λογάκια τα πικρά,
διώξτε πέρα τα λογάκια τα πικρά.
Κι όποιος πει ποτέ ξανά, τα λογάκια τα πικρά,
θα του δώσω μια μεγάλη πιπεριά.
Κι όποιος πει ποτέ ξανά, τα λογάκια τα πικρά,
θα του δώσω μέλι, μια μεγάλη κουταλιά.
Γιούπι για για γιούπι-γιούπι για
γιούπι για για γιούπι-γιούπι για
γιούπι για για γιούπι-γιούπι για για
γιούπι-γιούπι για για γιούπι-γιούπι για
γιούπι για για γιούπι-γιούπι για
γιούπι για για γιούπι-γιούπι για για
γιούπι-γιούπι για για γιούπι-γιούπι για
ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΡΝΟΥΜΕ
Διαβάσαμε το βιβλίο μας και καταλάβαμε πολλά... Η συζήτηση επικεντρώθηκε στο γιατί δέρνουμε. Τι είναι αυτό που μας κάνει να φερόμαστε έτσι άσχημα; Καταλήξαμε ότι συνήθως είναι ο θυμός. Είχε έρθει η ώρα για τα "μπαλόνια του θυμού"
Υλικά
Μπαλόνια
Περιγραφή
1. Φουσκώνουμε ή δίνουμε στο παιδί να φουσκώσει ένα μπαλόνι και το δένουμε.
§ Εξηγούμε ότι το μπαλόνι αντιπροσωπεύει το σώα μας και ο αέρας είναι ο θυμός.
§ Ρωτάμε το παιδί (αφού το μπαλόνι έχει δεθεί), «μπορεί ο αέρας να βγει έξω από το μπαλόνι;». Του ζητάμε να μας πει τι πιστεύει ότι θα γίνει αν ο θυμός (αέρας) έμενε μέσα του, όπως ο αέρας στο μπαλόνι. Ρωτάμε πώς θα μπορούσε το παιδί να σκεφτεί καθαρά αν το μπαλόνι είναι το μυαλό του και ο θυμός (αέρας) έπιανε όλο το χώρο.
2. Μετά ζητάμε από το παιδί να σκάσει το μπαλόνι.
§ Ρωτήστε το αν νομίζει ότι αυτός είναι ασφαλής τρόπος να βγάλει το θυμό του ή όχι και γιατί. Αν
το παιδί φοβάται όταν σκάει ένα μπαλόνι, προετοιμάστε το ότι θα κάνει
θόρυβο και χρησιμοποιήστε αυτό το φόβο για να του δείξετε ότι και οι
άλλοι φοβούνται όταν το παιδί γίνεται επιθετικό.
§ Εξηγήστε
στο παιδί ότι αν το μπαλόνι ήταν άνθρωπος, το σκάσιμο του μπαλονιού θα
ήταν μια επιθετική πράξη, όπως να χτυπήσουμε κάποιον ή να σπάσουμε κάτι.
Ρωτήστε αν είναι καλό να εκφράζουμε το θυμό μας με αυτό τον τρόπο.
3. Μετά φουσκώστε άλλο ένα μπαλόνι αλλά μην το δέσετε. Κρατήστε το από την άκρη ώστε να μη φύγει ο αέρας. Του εξηγούμε πάλι ότι το μπαλόνι είναι το σώμα και ο αέρας ο θυμός.
4. Ζητάμε από το παιδί να αφήσει λίγο αέρα να βγει και να ξανακρατήσει τις άκρες σφιχτά.
§ Ρωτάμε:
«είναι το μπαλόνι μικρότερο; Έσκασε το μπαλόνι; Σου φαίνεται καλύτερος
αυτός ο τρόπος να βγει ο θυμός; Έπαθε κάτι το μπαλόνι όταν ο θυμός βγήκε
έξω;». Τονίζουμε το γεγονός ότι το μπαλόνι δεν έπαθε τίποτα αλλά και όσοι ήταν γύρω από το μπαλόνι δεν έπαθαν τίποτα.
5. Το παιδί επαναλαμβάνει το τέταρτο βήμα αρκετές φορές μέχρι να φύγει όλος ο αέρας από το μπαλόνι.
Εξηγούμε μια ακόμα φορά ότι το μπαλόνι αντιπροσωπεύει το θυμό. Συζητώντας τι μας θυμώνει και βρίσκοντας τρόπους να εκφραστούμε σωστά, ο θυμός βγαίνει σιγά-σιγά και με ασφάλεια. Του
θυμίζουμε ότι αν αφήσουμε το θυμό να μαζευτεί μέσα μας, μαζεύεται τόσος
πολύς που κάποια στιγμή θα εκραγεί όπως το μπαλόνι και μπορεί να
κάνουμε κακό στον εαυτό μας ή σε άλλους. Μετά μπορούμε να πούμε ιδέες για τη σωστή και ασφαλή έκφραση του θυμού.
Στη συνέχεια μάθαμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να διώξουμε το θυμό χωρίς να προκαλέσουμε κακό στον εαυτό μας ή στους άλλους (τις εικόνες τις κατέβασα από εδώ)
Τέλος τα χεράκια μας ενώθηκαν για να δημιουργήσουμε όλοι μαζί κάτι για να στολίσει την τάξη μας αλλά και να μας θυμίζει ότι "Με τα χέρια κάνω πράγματα σωρό , όμως ΠΟΤΕ ΔΕ ΧΤΥΠΩ"
 |
| Ιδέα από Pinterest |
Κι αφού ξεμπερδέψαμε με αυτά , μπορέσαμε πια να συμφωνήσουμε και τους κανόνες της τάξης μας.
Ο μεγάλος κύριος Κανονάκης θα μας τους θυμίζει όταν θα είμαστε στο σχολείο και ο μικρός κύριος Κανονάκης θα μας τους θυμίζει όταν θα είμαστε στο σπίτι.
Και οι δύο Κανονάκηδες εκλάπησαν από την Pitsina
Και για να είμαστε σίγουροι , υπογράψαμε και συμβόλαιο! Τώρα είμαι ήσυχη! χαχαχα
