Project Λυδία

   Χάθηκα το ξέρω…Είχα καλό λόγο όμως. Ο λόγος μου αυτός έχει πλέον και όνομα , λέγεται Λυδία. Εννέα μήνες στην αναμονή  με τρελό άγχος , με διάβασμα και προετοιμασία για το άγνωστο. Όλα πήγαν καλά ευτυχώς και το σποράκι μου ήρθε στην αγκαλιά μου. Τώρα έπρεπε να γνωριστούμε. Αργά αλλά σταθερά αντιμετωπίσαμε τα εμπόδια και βρήκαμε ένα ρυθμό. Το μυαλό μου σε εκείνη και μόνο. Να τη χορτάσω όσο περισσότερο μπορώ , να ρουφήξω τις στιγμές μαζί της , να δω από κοντά το θαύμα ενός μωρού που μεγαλώνει με αστραπιαίο ρυθμό. Μαζί σε όλες τις πρώτες φορές , πρώτη βόλτα , πρώτο εμβόλιο , πρώτες διακοπές , πρώτο δόντι , πρώτα Χριστούγεννα , πρώτος πυρετός ,  πρώτη λέξη , πρώτο βήμα , πρώτα γενέθλια…

   Η άδεια τελείωσε και  επιστρέφω στην τάξη μου. Παρακολουθώ και μαθαίνω ότι άλλαξαν πολλά όσο έλειπα. Ακούω για υποχρηματοδότηση , για έλλειψη εκπαιδευτικών , για συγχωνεύσεις , για αξιολόγηση αλλά και για πεινασμένα παιδιά. Πως άφησαν να φτάσουν ως εκεί τα πράγματα; Μεγάλες οι προκλήσεις μπροστά μας…

   Ανασκουμπώνομαι και ξεκινάω προετοιμασία. Πρώτος σταθμός η φετινή καλοκαιρινή γιορτή. Ο χρόνος μου πλέον θα είναι περιορισμένος αλλά θα προσπαθήσω να κρατήσω ζωντανό το μπλογκοσπιτάκι μου.

Γειά σας και πάλι λοιπόν!