Δεν προλαβαίνω με τίποτα να ασχοληθώ με το blog αυτό όπως θα ήθελα. Δεν έχω προσαρμοστεί ακόμα στις νέες συνθήκες , το ομολογώ. Είχα μάθει να διαθέτω απεριόριστο χρόνο στα του σχολείου , το ήθελα , το απολάμβανα. Προσπαθώ να συνεχίσω να κάνω τη δουλειά μου όπως πριν , να παρακολουθώ τις εξελίξεις , να ψάχνω για νέες ιδέες. Όμως...Όμως υπάρχει πλέον η Λυδία που διεκδικεί και αξίζει τον περισσότερο (αν όχι όλο) το χρόνο μου. Αισθάνομαι ότι βρίσκομαι σε μια λεπτή ισορροπία μεταξύ δουλειάς και σπιτιού και αυτό με μεγάλο κόπο.Δε θέλω να χάσω τίποτα ούτε από τη μία ούτε από την άλλη πλευρά. Μήπως είναι όμως αναπόφευκτο; Έτσι θα είναι πάντα από εδώ και πέρα;
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε καταλαβαινω απολυτα... Κι εγω αντιμετωπισα το ιδιο προβλημα και το αντιμετωπιζω ακομα εχοντας ομως πλεον 3 παιδια.... Τι θα γινει οταν του χρονου παω πισω στο σχολειο? ποιος ξέρει.... Χρόνος ελάχιστος όχι για τον εαυτό σου αλλα ουτε για τα βασικα... Το σχολείο ειναι ερωτας ... όμως τα παιδια θέλουν τη μαμα τους όπως και να το κανουμε.... Απλά καλό κουράγιο και υπομονη......
ΑπάντησηΔιαγραφή